Pieczęć z herbem hrabiów Strachwitz - ILUSTROWANA

Egzemplarz z kolekcji Witolda Hake, autora 'Katalogu herbowych tłoków pieczętnych szlachty śląskiej i łużyckiej XVI - XX wieku'.

Pozycja ILUSTROWANA w wyżej wymienionym katalogu pod numerem 44.

Pieczęć nabyta w domu aukcyjnym Dannenberg w Berlinie ok. 2006 roku.

Tłok pochodzący z lat: figura ok. 1880 - 1910 r., grawer pieczęci ok. 1920 - 1940 r.

Brąz, średnica 24 mm, wysokość 98 mm

Typowy dla okresu ok. 1880 - 1910 r. ozdobny figuralny tłok pieczętny z brązu. Herb w wersji pierwotnej średniowiecznej.

Pieczęć należąca do bardzo rozgałęzionego rodu hrabiów Strachwitz znanego na Śląsku od 1269 r. Najstarszy przodek to Woislaus de Strachowitz z miejscowości Strachwitz pod Wrocławiem. Tytuł baronowski otrzymali w 1630 r., tytuł hrabiowski w 1798 r.

Ród był jedną z niewielu rodzin posiadających w XIX i XX w. majątki na Górnym i Dolnym Śląsku oraz Hrabstwie Kłodzkim. Mieli w początkach XX w. liczne majątki: ordynację Gross Stein (Kamień Śląski) k. Strzelec Opolskich, Stubendorf (Izbicko) tamże, Wiersbiel (Wierzbie) k. Niemodlina, Gross Reichenau (Bogaczów) k. Zielonej Góry, Berthelsdorf (Uniegoszcz) k. Lubania, ordynację Schräbsdorf (Bobolice) k. Ząbkowic, Raudnitz (Rudnica) tamże, Kamienietz (Kamieniec) k. Toszka (od 1767 r. do 1945 r.).

W Rzeczypospolitej przyznanie praw polskiego szlachectwa czyli indygenat przyznano na Sejmie w 1775 r. księdzu Antonowi Strachwitz.