Sigismund I the Old, Schilling Danzig 1547 - RARE, ex. Marzęta

Rare variety with a six-pointed star as the stamp beginning the obverse legend and a rosette as the stamp opening the reverse legend. Obverse legend ends with the inscription POLON.

This variant of the stamps opening the legends is unlisted in the Corpvs Nvmmorvm Gedanensis catalogue.

Rzadka odmiana z sześciopromienną gwiazdką jako znaczek rozpoczynający legendę awersu i rozetą jako znaczek otwierający legendę rewersu. Legenda awersu kończy się inskrypcją POLON.

Taki wariant znaczków otwierających legendy otokowe jest nienotowany w katalogu Corpvs Nvmmorvm Gedanensis.

Moneta pochodząca z kolekcji Dariusza Marzęty wraz z załączoną kopertką ze zbioru.

Egzemplarz ilustrowany w Wirtualnym Muzeum Polskiego Szeląga (WMPS).

Za panowania Zygmunta Starego, w latach 1526-1528 została przeprowadzona najważniejsza być może reforma monetarna w historii polskiego pieniądza. Wprowadzono nowoczesny, sprawnie funkcjonujący system oparty na pełnowartościowej monecie – srebrnej i złotej. System monetarny Zygmunta Starego reprezentowały: denary, ternary, szelągi, półgrosze, grosze, trojaki, szóstaki, talary (jeszcze medalowe) i dukaty. Król doprowadził do unii monetarnej Korony i Prus Królewskich. System pieniężny Wielkiego Księstwa Litewskiego funkcjonował natomiast oddzielnie (4 grosze litewskie równały się 5 groszom polskim). Zygmunt Stary odcisnął piętno nie tylko na mennictwie polskim (jako król polski) oraz w mennictwie litewskim (jako wielki książę litewski). Pozostawił po sobie ślad również w mennictwie śląskim jako książę głogowski, bijąc (być może) halerze i (z pewnością) grosze głogowskie w latach 1505 i 1506.

Szelągi wprowadziła do polskiego systemu monetarnego ordynacja z roku 1528. Stanowiły one 1/3 część grosza. Miały być bite ze srebra próby 3-łutowej, ważyć średnio 1,243 g i zawierać 0,233 g czystego srebra. W mennicy toruńskiej emitowano szelągi o tym standardzie w latach 1528-1531. Były to szelągi przeznaczone dla ziemi pruskiej. Na awersie posiadały ukoronowany monogram królewski „S" oraz napis otokowy. Na rewersie orła pruskiego i napis otokowy. W latach 1524-1526, a więc jeszcze przed wprowadzeniem tego nominału do polskiego systemu monetarnego, szelągi z imieniem Zygmunta Starego emitowała mennica gdańska. Z dokumentów źródłowych można wywnioskować, że ich wartość rynkowa wynosiła ¼ grosza. Na awersie posiadały one rysunek Orła Białego (jeszcze w stylistyce gotyckiej) oraz napis otokowy, na rewersie herb Gdańska (również gotycki) i napis otokowy. W latach 1530-1532, 1537-1540 oraz 1546-1547 mennica gdańska biła szelągi już na podstawie ordynacji z roku 1528. Zamiast polskiego orła na rewersie nowych szelągów umieszczono orła pruskiego (z ramieniem zbrojnym). Rysunek orła i herbu Gdańska posiadał już renesansową stylistykę. W mennicy elbląskiej bito szelągi miejskie zgodne ze standardem ordynacji roku 1528 w latach: 1530-1534 i 1538-1539. Posiadają one schemat ikonograficzny znany z emisji gdańskich: orzeł pruski i napis otokowy na awersie, herb Elbląga i napis otokowy na rewersie.

POLISH COINS Poland Poland 1506-1795 Shillings Schillings