John II Casimir, 2 Groschen Bromberg 1651 CG

Variety with date at the bottom, divided with Wieniawa coat of arms and the name of king IOAN. Obverse double struck.

Odmiana z datą u dołu, przedzieloną herbem Wieniawa, wariant napisowy imienia króla IOAN, po bokach Orła inicjały CG Krzysztofa Guttmana, dzierżawcy mennicy bydgoskiej.

Drugi i zarazem ostatni rocznik dwugroszy bydgoskich.

Rewers podwójnie uderzony. Delikatnie gięty.

Ruszona obiegiem moneta, ale nadal ponadprzeciętna z fragmentami menniczej świeżości, szczególnie w zakamarkach.

Na początku panowania Jana Kazimierza miała miejsce ambitna próba reformy monetarnej (1650). Wprowadzono zakaz obiegu pieniądza obcego i rozpoczęto emisję dobrego pieniądza własnego. Wtedy to po raz pierwszy pojawiły się szelągi miedziane (szerokie). Założenia reformy okazały się nierealistyczne więc szybko się z niej wycofano. Tymczasem na Litwie, która nie poczuwała się do realizacji reformy 1650 (jej przedstawiciele nie brali udziału w pracach komisji), wprowadzono reformę równoległą, opartą na innych zasadach. Wobec najazdu moskiewskiego mennica wileńska pracowała tylko w latach 1652-1653. Z kolei w warunkach potopu szwedzkiego, ważnym epizodem w historii polskiego mennictwa było uruchomienie prowizorycznej mennicy koronnej we Lwowie (1656-1657). Stosunki monetarne Rzeczypospolitej starała się uporządkować ordynacja z roku 1658. Najbardziej znamienne dla okresu panowania Jana Kazimierza były emisje pieniądza podwartościowego: małych miedzianych szelągów koronnych i litewskich (tzw. boratynek) wybitych w liczbie ok. 2 miliardów egzemplarzy oraz złotówek (tzw. tymfów), o urzędowej wartości 30 groszy – ponad dwukrotnie wyższej niż rzeczywista zawartość srebra w monecie. Spośród mennic miejskich w omawianym okresie działały zakłady w Gdańsku, Elblągu i Toruniu. Jan Kazimierz korzystał też ze swych praw menniczych jako książę opolsko-raciborski (w mennicy opolskiej bito trzykrajcarówki).

POLISH COINS Poland Poland 1506-1795 Poland Polen Groschen